ในย่านพักอาศัยแสนจะธรรมดาของเมืองใหญ่ มีกระท่อมไม้หลังน้อยเป็นคาเฟ่ต้อนรับลูกค้าที่มาคนเดียว ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางมวลหมู่ไม้ คาเฟ่ขนาดกะทัดรัดแห่งนี้มีชื่อว่า “คิสสะโดโด” เป็นชื่อที่ได้แรงบันดาลใจมาจาก “นกโดโด” ที่เคลื่อนไหวเชื่องช้า บินไม่ได้ สูญพันธุ์ไปนานแล้ว

ส่วนฉายาของ “โซโรริ” ชายหนุ่มเจ้าของร้านผู้มีผมหยิกยุ่งฟูเหมือนเพิ่งตื่นนอน ก็ตั้งขึ้นเพื่อคารวะนักเขียนนาม “ธอโร” ผู้เขียนหนังสือ วอลเดน

พื้นที่เล็กๆซึ่งรายล้อมด้วยบรรยากาศอบอุ่นและชายหนุ่มผู้นี้ รอคอยที่จะช่วยเยียวยาเหล่าลูกค้าที่เหนื่อยล้าและกลุ้มกังวล ด้วยเมนูและบทสนทนาเรียบง่ายที่ทำให้ตระหนักคิด ได้ทบทวนความเป็นไปของชีวิต และการมีช่วงเวลาที่สุขสงบจากภายใน