หนังสือ แอนน์ (Anne) เล่ม 1-6 ผู้เขียน L.M.Montgomery

แอนน์ Anne1
มันช่างมหัศจรรย์จริงๆนะคะ ที่จะได้อยู่กับคุณหนูไม่เคยเป็นสมาชิกของครอบครัวใครมาก่อนเลยค่ะ.. !แมทธิวและมาลิลลาคัธเบิร์ตสองพี่น้องสูงวัยแห่งบ้านกรีนเกเบิลส์ต้องประหลาดใจอย่างสุด เมื่อพบว่าเด็กผู้ชายที่พวกเขาขอรับอุปการะจากบ้านเลี้ยงเด็กกาพร้ากลายเป็นเด็กหญิงตัวผอมโกรก ผิวขาวซีด หน้าตกกระ ผมแดงแจ๋เด็กหญิงผู้เดินทางมาไกลจนถึงเกาะพรินซ์เอ็ดเวิร์ดนี่น่ะหรือ?คือผู้จะมาช่วยงานในไร่นา!คุณไม่ต้องการหนู ... เพราะหนูไม่ใช่เด็กผู้ชาย! น้าเสียงของเด็กผู้หญิงสั่นเครือแอนน์ ผู้ช่างพูดเจื้อยแจ้ว.. ผู้มีจินตนาการบรรเจิดไม่รู้จบผู้สร้าง วีรกรรม ให้สองพี่น้องสูงวัยต้องใจหายใจคว่าอย่างต่อเนื่อง..ผู้กล่าวว่าชีวิตของเธอช่างเป็นเสมือน หลุมลึกแห่งความสิ้นหวังแต่แล้ว...เธอกับยึดครองหัวใจสองพี่น้องคัธเบริ์ตไว้ได้อย่างเต็มภาคภูมิ..นี่.. หนูรู้มั้ย ต่อให้เอาเด็กผู้ชายเป็นโหลมาแลกฉันก็ไม่เอาหรอก เด็กน้อยของฉัน..แอนน์ หนูน้อยแห่งบ้านกรีนเกเบิลส์

แอนน์ Anne2
“ฉันอยากเติมความสายงามให้กับชีวิต...อยากให้คนอื่นได้มีเวลาแห่งความสุขมากขึ้นเพราะฉัน...”ห้าปีผ่านไป เด็กหญิงผมแดงแจ๋เจ้าจินตนาการแห่งบ้านกรีนเกเบิลส์กลายเป็นคุณครูสาวน้อยแห่งโรงเรียนอาวอนลีแต่ในวัย’สิบหกปีครึ่งเธอจะรับมือ’กับนักเรียนโดยวิธีใดในเมื่อเด็ก ๆ อายุแทบไม่ต่างจากครู แถมยังแสนชนกว่าครูเมื่อเยาว์วัยไม่รู้กี่เท่า “ฉันไม่มีวันตีเด็กได้หรอก... มันต้องมีวิธีที่ดีกว่านั้นสิ” แต่ยังไม่ทันที่เธอจะหาวิธีได้ เพื่อนคู่ใจ - ไดอานา - ก็เริ่มมีคู่รัก แถมสหายเก่าวัยเรียนก็เริ่มมองเธอด้วยสายตาหวานซึ้งปัญหาเลยยิ่งเครียดขึ้งขึ้นไปอีก...!

แอนน์ Anne3
“คนที่ไม่มีธรรมชาติความเป็นนักสู้ เค้าก็จะไม่เรียนรู้อะไร...ทั้งในมหาวิทยาลัย และในชีวิตจริง...”สาวน้อยผมแดงเมื่อวันก่อน วันนี้เป็นหญิงสาวแล้ว ในวัย 18 ปี... เธอต้องจากเกาะพีอีไปเรียนต่อมหาวิทยาลัยท่ามกลางมิตรใหม่ สหายเก่า ท่ามกลางกองตำราและปัญหารอบกาย อยู่ ๆ ชายหนุ่มในฝันก็ก้าวเข้ามาสู่ชีวิตจริง...ขณะที่ สหายเก่า’ ก็มาสารภาพความในใจ...แล้วการศึกษาสูงส่ง.. จะช่วยให้เธอรู้ใจตัวเองได้ไหมฉันไม่อยากได้เพชรจ้า ๆ ...หรือคฤหาสน์หินอ่อนสักหน่อย.. ฉันอยากได้เธอต่างหาก...”

แอนน์ Anne4
“...วินดีวิลโลวส์... บ้านหลิวเล่นลม คือชื่อบ้านหลังใหม่ของฉันมันไม่ใช่แค่ที่พักอาศัย.. แต่มันคือ ‘บ้าน’...!”แอนน์เรียนจบปริญญาตรี และหมั้นหมายกับหวานใจแล้ว แต่กระนั้น... เธอก็ยังต้องรออีกสามปีเพื่อให้เขาเรียนจบวิทยาลัยแพทย์ ขณะที่เธอได้งานเป็นครูใหญ่ ณ โรงเรียนมัธยมปลายซัมเมอร์ไซด์อะไร ๆ ตอนแรกก็ดูเหมือนจะดี... จนกระทั่งเธอพบว่า...อยู่ ๆ ... คนแทบทั้งเมืองและที่โรงเรียนตั้งตัวเป็นปฏิปักษ์กับเธอ“อ้าว... พวกเค้าไม่ชอบฉันเรื่องอะไรคะ?”... “เฮ้อ... คนเราก็ยังงี้แหละ...แต่...ฉันหวังว่าคุณคงสั่งสอนคนพวกนี้ได้มั่ง”โชคยังดีที่แอนน์มีคู่หมั้น... และคนบ้านวินดีวิลโลวส์ (รวมทั้งแมว) ที่รักเธอแต่การจะผ่านไปให้ได้ในแต่ละวันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายไหนจะนักเรียนจากตระกูลพริงเกิลที่ทำตัวเหมือน ‘ราชวงศ์ชั้นสูง’ไหนจะผู้ปกครองที่คอยให้ท้าย... ไหนจะเพื่อนร่วมงานที่คอยกัดจิกแล้วเธอจะชนะใจพวกเขาได้หรือ...?“ฉันไม่เคยเห็นใครเป็นหยั่งคุณเลยนะ... คุณมีวิธีของคุณเสมอ...”

แอนน์ Anne5
“ฉันไม่เคยชอบเพชรเลย...” “แต่มุกใช้แทนน้ำตาไม่ใช่เหรอ?...” “…น้ำตาก็แทนความสุขได้เท่า ๆ กับความเศร้านี่... ให้มุกเป็นแหวนหมั้นของเราเถอะนะ... แล้วฉันก็จะยอมรับความทุกข์ในชีวิตร่วมกับเธออย่างเป็นสุขเต็มหัวใจ”ในที่สุด บ้านกรีนเกเบิลส์ก็มีงานแต่งงานในเช้าอันงดงามสดใสแต่แอนน์ก็ต้องจากอาวอนลีไปอยู่ไกลถึงท่าเรือโฟร์วินดส์“...บ้านเล็ก ๆ สีขาวตรงชายฝั่ง.... อาจนอกเมืองไปสักหน่อย...แต่เธอจะชอบแสงจากประภาคารมากแน่ ๆ ... เหมือนดาวสุกปลั่งกลางแสงยามค่ำ...มีต้นไม้... มีลำธารไหลตัดที่มุมสวนของเราด้วย”“ถ้างั้น... บ้านหลังนี้จะเป็นบ้านแห่งความฝันของฉัน...ไม่มีหลังไหนอีกแล้ว”เพียงไม่นาน ทั้งคู่ก็ได้พบมิตรใหม่...กัปตันจิมผู้ดูแลประภาคารเพื่อนบ้าน – มิสคอร์นีเลียและเลสลีย์สาวงามผู้อาภัพ กับโอเวน ฟอร์ด นักเขียนหนุ่มแต่แอนน์เองก็ต้องเผชิญโศกนาฏกรรมของชีวิตครั้งใหญ่แล้วเธอกับสามีจะผ่านมันไปได้อย่างไรในขณะที่ทุกคนต้องการความช่วยเหลือจากเขาทั้งคู่“ชีวิตแต่งงานก็มีทั้งขึ้นและลง...แต่มันจะมีความสุขแน่นอนตราบเท่าที่เธอแต่งงานกับคนที่ถูกต้อง...”

แอนน์ Anne6
“ฉันไม่เคยชอบเพชรเลย...” “แต่มุกใช้แทนน้ำตาไม่ใช่เหรอ?...” “…น้ำตาก็แทนความสุขได้เท่า ๆ กับความเศร้านี่... ให้มุกเป็นแหวนหมั้นของเราเถอะนะ... แล้วฉันก็จะยอมรับความทุกข์ในชีวิตร่วมกับเธออย่างเป็นสุขเต็มหัวใจ”ในที่สุด บ้านกรีนเกเบิลส์ก็มีงานแต่งงานในเช้าอันงดงามสดใสแต่แอนน์ก็ต้องจากอาวอนลีไปอยู่ไกลถึงท่าเรือโฟร์วินดส์“...บ้านเล็ก ๆ สีขาวตรงชายฝั่ง.... อาจนอกเมืองไปสักหน่อย...แต่เธอจะชอบแสงจากประภาคารมากแน่ ๆ ... เหมือนดาวสุกปลั่งกลางแสงยามค่ำ...มีต้นไม้... มีลำธารไหลตัดที่มุมสวนของเราด้วย”“ถ้างั้น... บ้านหลังนี้จะเป็นบ้านแห่งความฝันของฉัน...ไม่มีหลังไหนอีกแล้ว”เพียงไม่นาน ทั้งคู่ก็ได้พบมิตรใหม่...กัปตันจิมผู้ดูแลประภาคารเพื่อนบ้าน – มิสคอร์นีเลียและเลสลีย์สาวงามผู้อาภัพ กับโอเวน ฟอร์ด นักเขียนหนุ่มแต่แอนน์เองก็ต้องเผชิญโศกนาฏกรรมของชีวิตครั้งใหญ่แล้วเธอกับสามีจะผ่านมันไปได้อย่างไรในขณะที่ทุกคนต้องการความช่วยเหลือจากเขาทั้งคู่“ชีวิตแต่งงานก็มีทั้งขึ้นและลง...แต่มันจะมีความสุขแน่นอน ตราบเท่าที่เธอแต่งงานกับคนที่ถูกต้อง...”