หากไม่สามารถบำเพ็ญสมาธิ ก็จะมีแต่สะสมบาปไปตลอดชีวิต
ด้วยเหตุนี้ จงอุทิศชีวิตเพื่อบำเพ็ญสมาธิเถิด
สลัดพันธะแห่งโลภ โกรธ หลง ทั้งสิ้นออกไปจากชีวิต
ปลีกตัวออกห่างจากผู้คนที่แสวงหาโลกียสุขโดยเด็ดขาด
...
เหตุอันควรแก่การร่ำไห้ก็คือ
การคิดไปถึงว่าเหล่าสรรพสัตว์ผู้มีเหตุแห่งพุทธะอยู่ในตัว
ยังพากันจมอยู่ในกองทุกข์ไม่เข้าถึงธรรม และตายไปอย่างไม่เข้าถึงธรรม
เหล่านี้คือสิ่งที่เธอสามารถต้องร่ำไห้
และจักร่ำไห้ไม่มีที่สิ้นสุด
...
อย่าได้หลงใหลในโลกธรรมแปด
เธอต้องสละอาหาร เสื้อผ้า และเกียรติยศชื่อเสียง
เธอต้องออกไปสู่ที่อันสงบและพเนจรไปเรื่อยๆ
และที่สำคัญต้องตั้งใจบำเพ็ญสมาธิด้วยการอุทิศตนอย่างเต็มที่
ให้ละทิ้งเป้าหมายทั้งมวลแห่งชีวิต